Byddech chi'n meddwl bod y tu mewn i derfynell ymadael hir-gaeedig Maes Awyr Manston yn sownd yn y gorffennol, cofeb i'r diwrnod y caeodd y maes awyr wyth mlynedd yn ôl.
Oherwydd pan fyddwch chi'n dod i mewn fe welwch fodel o'r 1980au o dderbynfa Ysbyty Margate. Mae’r arwydd uwchben y drws agosaf yn darllen “Ward 1″. Embaras? Mae hyn yn glir.
Ond daw’n gliriach pan sylweddolwch fod yr adeilad adfeiliedig yn gynharach eleni wedi’i ddefnyddio fel rhan o ffilm y cyfarwyddwr Sam Mendes, Empire of the Light, a gyfarwyddwyd gan Olivia Coe Mann et al. Wedi'i leoli yn yr 1980au, mae'n dyblu fel desg derbynfa ystafell argyfwng.
Ers hynny, mae'r safle wedi bod yng nghanol brwydr gyfreithiol ddi-baid rhwng ei berchennog RiverOak Strategic Partners (RSP) a gwrthwynebwyr lleol sy'n ceisio ei droi'n ganolbwynt llongau gwerth miliynau o ddoleri.
Gyda chymeradwyaeth ddiweddar y llywodraeth i ailagor (eto), mae bellach yn wynebu adolygiad barnwrol posib arall a fydd o leiaf unwaith eto yn gohirio sicrwydd am ei ddyfodol.
Fodd bynnag, er ei fod wedi bod yng nghanol corwynt gwleidyddol ers blynyddoedd lawer - mae pleidiau yng Nghyngor Dosbarth Thane yn cael eu hethol a'u gwrthod ar sail eu barn yn y sedd, tra bod y farn leol wedi'i rhannu'n gyfartal - mae'r maes awyr ei hun wedi arafu. Gallech ddweud ar lawr gwlad.
Ymwelwyd â'r safle ar brynhawn clir, oer ym mis Hydref, gan archwilio cyfle prin gyda chyfarwyddwr yr RSP, Tony Floydman, rheolwr cyffredinol y maes awyr ac unig weithiwr uniongyrchol y safle, Gary Black.
Dyma'r adeilad mwyaf gweladwy o'r ffordd - unwaith i enw'r maes awyr gael ei argraffu ar y tu allan. Heddiw dim ond adeilad gwyn hynod ydyw.
Bydd llawer yn yr ardal yn darganfod pan fyddant yn mynd i'r maes parcio lle mae profion Covid wedi'u cynnal ers misoedd yn ystod y pandemig.
Mae'r lolfa ymadael carped coch, a oedd unwaith wedi'i llenwi â chlebran gyffrous y teithwyr, bellach wedi'i llenwi â chwaeth meddal y colomennod sy'n byw yn y gofod ar y to.
Roedd y teils a’r inswleiddiad yn dadfeilio a gofynnwyd i’r criw adael y dderbynfa, sy’n edrych mor realistig na allwch weld y polion pren y tu ôl iddo nes i chi gerdded heibio iddo gan ei fod yn “gwneud i’r lle edrych yn fwy nag ydyw mewn gwirionedd.” “. mae hyn yn dda”.
Y tro diwethaf i mi fod yma oedd yn 2013 pan lansiodd KLM hediad dyddiol i Faes Awyr Schiphol Amsterdam. Mae gobaith yn yr awyr ac mae'r lle'n fwrlwm. Mae'n wag heddiw, a heb sôn am ei fod yn eithaf trist. Roedd rhywbeth llwm am y lle hwn, a oedd unwaith â diwydiant ond a oedd wedi mynd â’i ben iddo ers amser maith.
Fel yr eglura Gary Blake, “Dim ond 25 mlynedd yw hyd oes y derfynfa i deithwyr, felly ni wnaed unrhyw fuddsoddiad. Mae bob amser yn atgyweiriad brys o'r hyn sydd angen ei atgyweirio."
Dyma un o'r ychydig osodiadau ac ategolion sydd ar ôl. Y peth mwyaf rhyfeddol yw, wrth ymweld â'r safle cyfan, bod pob adeilad wedi'i dynnu o bron popeth.
Pan brynodd Ann Gloag y maes awyr gan y perchennog blaenorol Infrantil am £1 ym mis Rhagfyr 2013, fe addawodd adael i gludwyr cost isel weithredu ohono. O fewn chwe mis, cafodd yr holl weithwyr eu tanio a'u cau.
Yna gwnaeth hi arwerthiant oddi ar yr holl offer yn y maes awyr. Dim ond cysgod bwganllyd ar lawr un o'r ystafelloedd lle safai'r carwsél bagiau oedd y canlyniad. Lle roedd lle diogel yn arfer bod ar gyfer yr holl fagiau wedi'u gwirio, mae'r car wedi'i gludo i'w gartref newydd ers amser maith.
Wrth fynd trwy'r diriogaeth - mae tenantiaid yn dal i weithio ar y tir, mae un ohonyn nhw'n werthwr hofrennydd - fe wnaethon ni barcio mewn awyrendy. Yr hyn sy'n weddill yw amlinelliadau'r unedau rheweiddio anferth a arferai sefyll, a ddefnyddiwyd i storio nwyddau a gludwyd mewn hofrennydd i'r maes awyr.
Mewn ystafell y tu allan i un o'r adeiladau, caiff ceffylau eu mewnforio. Dywedodd Gary wrthyf eu bod wedi danfon “gwerth miliynau o bunnoedd o geffylau rasio” i Manston. Mae dwy stabl yn dal i fodoli, mae'r lleill wedi'u dymchwel.
Wrth eu hymyl mae set o flychau wedi'u labelu â deunyddiau a ddefnyddir yn y ffilmiau "Empire of Light", sy'n dal i ddwyn yr enw cod "Lumiere". Creodd y cynhyrchwyr y setiau yn yr ystafelloedd eang hyn.
Fe wnaethon ni rasio i lawr y rhedfa, gan adael i'r gwylanod fwynhau'r gwres ar y maes awyr, a gwasgaru yn ein sgil. Pan fydd y car yr oeddem ynddo yn cyflymu, rydych chi'n teimlo bod yn rhaid i chi godi'ch hun i fyny.
Yn lle hynny, fe ges i byliau o fytholeg drefol. Rwy'n siŵr nad oes unrhyw dir halogedig o'i gwmpas. Mae'n debyg bod ei berchennog byrhoedlog blaenorol, Stone Hill Park, a oedd yn bwriadu ei droi'n dai, wedi arolygu'r pridd a'i ganfod yn lân.
Mae hyn yn ddefnyddiol oherwydd mae'n ymddangos bod dyfrhaen o dan y ddaear sy'n cyflenwi 70% o Thanet â dŵr tap.
Mae miloedd o lorïau wedi'u parcio yma ddiwedd 2020 a dechrau 2021 i leddfu'r anhrefn yn Dover. Y storm berffaith i Ffrainc gau ei ffiniau yng nghanol ofnau Covid-19 a rheolau newydd a ddaeth yn sgil Brexit.
Mae llinellau tryciau sydd wedi'u marcio'n glir yn dal i groesi rhedfa'r maes awyr. Mewn mannau eraill, lledaenwyd graean yn eang i ddarparu cefnogaeth gryfach i gerbydau trwm a orfodwyd i aros yma cyn cael eu rhyddhau i fynd i mewn i Dover ar yr A256.
Y stop nesaf yw'r hen dwr rheoli. Roedd yr ystafell i lawr y grisiau lle roedd y system gweinydd wedi'i lleoli wedi'i chlirio, gan adael dim ond ychydig o geblau wedi'u taflu.
Ystafell lle roedd sgrin radar unwaith yn arddangos amrywiaeth benysgafn o wybodaeth o'r awyrennau yn yr awyr o'n cwmpas, unwaith eto dim ond amlinelliadau ar y llawr sydd ar ôl lle safai'r bwrdd ar un adeg.
Dringon ni'r grisiau troellog metel - braidd yn sigledig - i'r brif ystafell reoli, gan aflonyddu ar y pryfed cop a oedd yn ei orchuddio â gweoedd.
O’r fan hon mae gennych olygfeydd heb eu hail o’r arfordir, ar hyd Bae Pegwell, ar draws Deal a Sandwich nes i chi weld Terfynell Fferi Dover. “Ar ddiwrnod clir gallwch chi weld Ffrainc,” meddai Gary. Ychwanegodd pan fydd hi’n bwrw eira, “o’i weld o’r fan hon, mae’n edrych fel llun du a gwyn.”
Cafodd popeth gwerthfawr yn y bwrdd ei hun ei rwygo a'i werthu. Dim ond ychydig o ffonau cortyn hen ffasiwn sydd ar ôl wrth ymyl botymau na fyddai wedi edrych allan o'u lle ar banel rheoli'r Death Star gwreiddiol, a'r sticeri cyrchfan rhyngwladol y bu'r maes awyr hwn yn eu gwthio i'r awyr ar un adeg.
Mae’n bosibl bod y farn yn rhanedig, ond mae’n ddiymwad bod gan Faes Awyr Manston gerdyn a fydd, o’i chwarae’n gywir, yn rhagori ar unrhyw wrthwynebiad. Mae'n cynnig persbectif diwydiant mewn oes lle nad oes fawr ddim arall.
Mae'r RSP wedi addo buddsoddi cannoedd o filiynau o bunnoedd yn y safle i'w droi'n ganolbwynt cargo. Byddai croeso i deithiau hedfan teithwyr os a dim ond os yw'r dull hwn yn gweithio.
Mae'n credu y bydd maint y buddsoddiad yn caniatáu iddo ffynnu os bydd ymdrechion eraill yn methu.
Yn wir, mae'n werth nodi, er bod y maes awyr yn cael ei ystyried yn fethdalwr am ddegawdau, dim ond yn llawn y cafodd y maes awyr ei breifateiddio - tan 1999 roedd yn eiddo i'r Weinyddiaeth Amddiffyn (a oedd yn ei dro yn caniatáu rhai teithiau hedfan i deithwyr) - 14 mlynedd cyn iddo gau yn sydyn wyth flynyddoedd yn ôl.
Eglurodd Gary Black: “Ni ddaeth y buddsoddiad erioed. Roedd yn rhaid i ni bob amser chwarae llanast a gwneud iawn am yr hyn oedd gennym ni fel maes awyr milwrol i geisio mynd i fusnes sifil.
“Rwyf wedi bod yma ers 1992 ac nid oes neb erioed wedi meddiannu neu fuddsoddi yn y sefyllfa hon i'w gwneud yn ddeniadol i'w defnyddio'n iawn.
“Gan ein bod ni wedi symud dros y blynyddoedd, o gwmni i gwmni, yn ceisio gwneud Manston yn llwyddiannus, hyd yn hyn nid yw hi erioed wedi cael bwriadau buddsoddi difrifol i roi’r arian i mewn a’i wneud fel y dylai fod.”
Os bydd yn osgoi unrhyw ymyrraeth gyfreithiol, bydd y dyfodol yn wahanol iawn i'r hyn a welwyd yn y gorffennol - mae'r safle heddiw yn frith o sbwriel.
Felly gofynnais i Tony Freidman, cyfarwyddwr partneriaethau strategol yn RiverOak, pam mae ei gynllun yn wahanol i'r rhai sydd wedi ceisio a methu yn ystod y blynyddoedd diwethaf?
“Fe wnaethon ni benderfynu o’r cychwyn cyntaf,” esboniodd, “na allwn ni ddatrys y broblem hon oni bai ein bod ni’n mynd i fuddsoddi o ddifrif mewn seilwaith, ac os gallwn ni ddod o hyd i fuddsoddwyr sy’n barod i wneud hyn. Mae gennym ni fuddsoddwyr sydd wedi buddsoddi hyd yn hyn, tua £40 miliwn, ac unwaith y rhoddir caniatâd o'r diwedd, bydd popeth mewn perygl i fuddsoddwyr eraill sydd am wneud yr un peth.
“Cyfanswm y gost yw £500-600m ac ar gyfer hynny rydych chi'n cael maes awyr sy'n gallu trin 1m tunnell o gargo posib. Yng nghyd-destun economi’r DU, gall hyn chwarae rhan fawr.
“Ac ni chafodd Manston erioed y math hwnnw o seilwaith. Roedd ganddo rywfaint o seilwaith sylfaenol, rhai ychwanegion sylfaenol yn mynd yn ôl i ddyddiau'r Awyrlu Brenhinol, dyna i gyd.
“Nwyddau yw lle mae’n fater o fywyd a marwolaeth, ac mae’r diwydiant yn deall hynny. Ond nid yw rhai pobl leol yn gwneud hynny. Maen nhw'n dweud os nad oedd yn gweithio o'r blaen, ni fydd yn gweithio eto. Wel, dim ond 14 mlynedd ar ôl preifateiddio, ychydig iawn o fuddsoddiad sydd yn y lle hwn.” Mae angen cyfle.”
Roedd ychydig yn swil pan ofynnais y cwestiwn £500m ynghylch pwy oedd y buddsoddwyr yr oedd wedi'u sefydlu.
“Maen nhw'n breifat,” esboniodd. “Maen nhw’n cael eu cynrychioli gan swyddfa breifat yn Zurich – i gyd wedi’u trwyddedu a’u cofrestru’n briodol gan awdurdodau’r Swistir – ac mae ganddyn nhw basbortau Prydeinig. Dyna'r cyfan y gallaf ei ddweud wrthych.
“Fe wnaethon nhw ei gefnogi am chwe blynedd ac er gwaethaf rhywfaint o wrthwynebiad ac oedi, maen nhw'n dal i'w gefnogi.
“Ond cyn gynted ag y byddwn yn dechrau buddsoddi’n drwm mewn seilwaith, bydd buddsoddwyr seilwaith hirdymor yn ymddangos. Bydd buddsoddwr gyda £60m wrth gwrs yn edrych ar ffynonellau cyllid allanol pan fydd angen gwario £600m.”
Yn ôl ei gynlluniau uchelgeisiol, bydd bron pob un o’r adeiladau ar y safle’n cael eu dymchwel a bydd yn dod yn “gynfas gwag” y mae’n gobeithio adeiladu canolbwynt cargo ffyniannus arno. Erbyn ei bumed flwyddyn o weithredu, dylai greu dros 2,000 o swyddi ar y safle ei hun a miloedd yn fwy yn anuniongyrchol.
Os yw’n gweithio, gallai ddarparu swyddi a dyheadau i filoedd o drigolion Dwyrain Caint, a allai yn ei dro chwistrellu arian i economi leol Thanet, sydd bellach bron yn gyfan gwbl ddibynnol ar dwristiaeth i’w chynnal. .
Rwyf wedi bod yn amheus o'i uchelgeisiau yn y gorffennol - rwyf wedi gweld y safle'n mynd i lawr ychydig o weithiau - ond ni allwch chi helpu ond meddwl bod angen clec mwy teilwng ar y lle hwn i gyflawni'r llwyddiant y mae llawer yn gobeithio amdano.
Beth i'w fwyta ar gyfer cinio? Cynlluniwch eich prydau bwyd, rhowch gynnig ar fwydydd newydd ac archwiliwch y bwyd gan ddefnyddio ryseitiau profedig gan gogyddion gorau'r wlad.
Amser post: Hydref-26-2022